Η ΤΕΛΕΙΑ ΠΑΣΤΑ ΦΛΩΡΑ (ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΦΛΟΡΑ)
Το όνομα με προδιαθέτει για κάτι κοσμοπολίτικο. Όταν ακούω «πάστα φλώρα», σκέφτομαι μια γυναίκα από τον ιταλικό νότο, πληθωρική και καπάτσα, που φοράει λουλουδάτο φόρεμα και κόκκινα φωτεινά κραγιόν. Η λέξη «πάστα» που δημιουργεί τους συνειρμούς με την γειτονική χώρα δεν είναι καθόλου τυχαία κι από την μικρή μου έρευνα προέκυψε πως οι φίλοι ιταλοί με τον όρο «pasta frolla» εννοούν μια τριφτή ζύμη. Η μετάβαση από την frolla στην φλόρα (που εμείς οι έλληνες μετονομάσαμε σε «φλώρα») ήταν μια ευκολία που παραχωρήσαμε στους εαυτούς μας για το εύηχο του πράγματος.
Σε κάθε περίπτωση, το ωραίο αυτό γλύκισμα με την μαρμελάδα και την πλεχτή επιφάνεια, άργησε να κάνει την είσοδό του στην οικογενειακή μας ζωή, παρότι στο σπίτι μας το πατροπαράδοτο κέικ (με περισσότερα υλικά) και οι σπιτικές μαρμελάδες αφθονούσαν. Πρωτοέφαγα σπιτική πάστα φλώρα μόλις στην πρώιμη ενήλικη ζωή μου, από τα χέρια της αδερφής μου, Χριστίνας, η οποία την είχε φτιάξει σε περίοδο νηστείας. Μου άρεσε πάρα πολύ και η συγκεκριμένη συνταγή, αν και νηστίσημη, με έχει καλύψει απόλυτα και την φτιάχνω όλο τον χρόνο. Είναι η μοναδική συνταγή που έχω και, για να είμαι ειλικρινής, δεν ψάχνω για άλλη.
Δεν έχω συναντήσει πιο προσαρμοστικό γλύκισμα από την πάστα φλώρα, αφού με μια διαφορετική μαρμελάδα κουμπώνει σε κάθε εποχή του χρόνου Με μαρμελάδα φράουλα γίνεται το τέλειο ανοιξιάτικο συνοδευτικό για τον καφέ. Το καλοκαίρι, γεμίζει με μαρμελάδα βερύκοκο και γίνεται το τέλειο πρωινό, μαζί με τον φρέντο. Μόλις αρχίζουν τα πρωτοβρόχια και τα φύλλα πέφτουν από τα δέντρα, φτιάχνεται με μαρμελάδα μήλου και τρώγεται μαζί με το ζεστό τσάι του βουνού. Και στα μεγάλα κρύα του χειμώνα, γεμίζει με μαρμελάδα από φρούτα του δάσους και ταιριάζει φανταστικά με μια μεγάλη κούπα ζεστής σοκολάτας.
Εδώ, την φτιάχνουμε με μαρμελάδα φράουλα για να κάνουμε τα πρωινά της άνοιξης ωραιότερα. Για περισσότερα, μπορείτε αν θέλετε να με ακολουθήσετε σε Facebook και Instagram όπου μοιράζομαι όσα τρώμε στο μικρό μας κτηματάκι, αλλά και ό,τι άλλο όμορφο συναντώ. Να είσαστε καλά και να χαιρόσαστε τα μαγειρέματά σας.
Chase the slow,
Υλικά
½ ποτήρι ζάχαρη
1 ποτήρι καλαμποκέλαιο
½ ποτήρι χυμό πορτοκάλι
½ κ.γ. κοφτό σόδα μαγειρική
ξύσμα ενός πορτοκαλιού
1 φακελάκι μπέικιν πάουντερ
½ κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις
500 γρ. μαρμελάδα της αρεσκείας σας
Εκτέλεση
Ανακατεύουμε με σύρμα χειρός σε ένα μπολ την ζάχαρη με το καλαμποκέλαιο και το ξύσμα πορτοκαλιού. Ρίχνουμε την σόδα στον χυμό πορτοκαλιού και μόλις αφρίσει, τα προσθέτουμε στο μίγμα της ζάχαρης. Η ποσότητα της σόδας, πρέπει να είναι αυστηρά 1/2 κ.γ. κοφτό και όχι περισσότερο, διότι διαφορετικά η πάστα φλώρα μας δεν θα έχει καλή υφή και θα τρίβεται. Προσθέτουμε το μπέικιν πάουντερ και το αλεύρι σταδιακά και ζυμώνουμε ελαφρώς με το χέρι για να ομογενοποιηθεί η ζύμη.
Παίρνουμε τα 2/3 της ζύμης και κρατάμε την υπόλοιπη στην άκρη για να κάνουμε την πλεχτή επιφάνεια αργότερα. Προσοχή: Κρατήστε οπωσδήποτε το 1/3 της ζύμης, γιατί η επιφάνεια ξεγελά το μάτι και χρειάζεται περισσότερη ποσότητα ζυμαριού, από όση πιθανώς δείχνει.
Σε μια φόρμα με αποσπώμενη βάση, διαμέτρου 23 εκ., στρώνουμε με το χέρι τα 2/3 της ζύμης μας, φροντίζοντας να απλωθεί ομοιόμορφα και να δημιουργήσουμε τοιχώματα περιμετρικά. Απλώνουμε την μαρμελάδα.
Πάιρνουμε το 1/3 της υπόλοιπης ζύμης και πλάθουμε “κορδόνια”, τα οποία ακουμπάμε πάνω από την μαρμελάδα, δημιουργώντας το πλέγμα. Φροντίζουμε τα κορδόνια μας να ακουμπάνε στα τοιχώματα της πάστα φλώρα. Αν, σε κάποιο σημείο της διαδικασίας, η ζύμη σάς δυσκολέψει, βάλτε την στο ψυγείο για 15′.
Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 180οC, στον αέρα, για περίπου 25′ ή μέχρι να ροδίσει η επιφάνεια. Αφήνουμε την πάστα φλώρα να κρυώσει, τουλάχιστον για μισή ώρα, πριν την κόψουμε.