ΠΩΣ ΦΥΤΕΥΟΥΜΕ ΜΑΡΟΥΛΙΑ
Λένε πως η φύση τον χειμώνα κοιμάται. Αν περπατήσεις έξω από τις πόλεις τον χειμώνα, η ησυχία που επικρατεί σε ξεγελάει. Η ίδια σου η ανάσα ηχεί ήρεμα στα αυτιά σου και σε συνδυασμό με τα ξερά φύλλα που σπάνε κάτω από το βάδισμα, τον αέρα μέσα από τις φυλλωσιές ή ένα μακρινό κελάηδημα, δημιουργούν την ιδανική συνθήκη για περισυλλογή κι αυτογνωσία. Νιώθεις ήρεμος και μόνος σου. Δεν είσαι όμως μόνος σου. Τριγύρω υπάρχει όλη αυτή η ζωή που κοιμάται και περιμένει την άνοιξη για να ξυπνήσει.
Μέσα στην καρδιά του χειμώνα, εκεί κάπου μετά τα Χριστούγεννα, είναι που αναζητούμε μια μέρα με σχετικά καλό καιρό. Ένα πρωινό χωρίς βροχή και χωρίς πολύ κρύο είναι το μικρό παραθυράκι που μας αρκεί για να φυτέψουμε την σοδειά της άνοιξης: μαρούλια, κρεμμυδάκια, σκόρδα, σπανάκι. Με την σκέψη στην Πασχαλιά, όταν ο οβελίας θα στριφογυρίζει στην σούβλα κι εμείς θα πάμε στο μποστάνι για να κόψουμε ένα τροφαντό μαρούλι για την σαλάτα μας, σηκώσαμε τα μανίκια και πιάσαμε δουλειά.
Ποια είναι η διαδικασία του φυτέματος; Αρχικά, χρειαζόμαστε:
- Τσουγκράνα
- Κοπριά
- Φτυάρι μεγάλο
- Φτυάρι μικρό
- Ποτιστήρι
- Γάντια κήπου (προαιρετικά)
- Μικρά μαρουλάκια από το φυτώριο
- Κρεμμυδάκια
Ξεκινάμε απαραίτητα με καθαρό χώρο στο παρτέρι, αφαιρώντας υπόλοιπα από προηγούμενη καλλιέργεια και λοιπά χορτάρια. Εκεί που εμείς βάλαμε τα καινούργια μαρουλάκια μας, είχαμε μέχρι πρότινος κουνουπίδια. Σκάψαμε, λοιπόν, με το φτυάρι για να βγάλουμε τις μεγαλύτερες ρίζες, ενώ τα χαμηλά χόρτα τα αφαιρέσαμε εύκολα με το χέρι. Χρησιμοποιώντας και πάλι το φτυάρι, ανακατέψαμε το χώμα για να αφρατέψει και ισιώσαμε την επιφάνειά του με την τσουγκράνα. Σημειώστε, πως αυτές οι εργασίες μπορούν να γίνουν και τις προηγούμενες ημέρες.
Το παρτέρι είναι τώρα έτοιμο για να υποδεχτεί την καινούργια καλλιέργεια κι έτσι βγάζουμε τα μαρουλάκια από τις θήκες του φυτώριου. Είναι η στιγμή που θα πάρουν την θέση τους στο έδαφος και θα αφήσουν την ρίζα τους να αναπτυχθεί στη γη.
Διατηρώντας απόσταση μερίπου τριάντα εκατοστών, μπήγουμε τα μαρουλάκια στο χώμα και ρίχνουμε κοπριά γύρω από το καθένα ξεχωριστά. Το παρτέρι μας, με διαστάσεις 1,6 επί 6 μέτρα, χωράει τριάντα μαρούλια. Ανάμεσα μπήγουμε και κρεμμυδάκια που θα μεγαλώσουν παράλληλα. Το φρέσκο κρεμμυδάκι στην μαρουλοσαλάτα είναι η μισή νοστιμιά, όλοι οι καλοφαγάδες το ξέρουμε αυτό.
Ποτίζουμε, τώρα, προσεκτικά με ένα ποτιστήρι. Τα φυτώρια είναι πολύ ευαίσθητα για να δεχτούν νερό με την πίεση ενός λάστιχου.
Η εποχή αυτή, συνήθως, δεν χρειάζεται συστηματικό πότισμα. Οι θερμοκρασίες είναι σχετικά χαμηλές και ο καιρός βροχερός ή με υγρασία που διατηρεί το χώμα νοτισμένο. Εκτός, λοιπόν, κι αν δεν είμαστε αντιμέτωποι με έναν «χειμωνιάτικο καύσωνα», από εδώ και πέρα, αφήνουμε τα μαρούλια στην ησυχία τους. Σύντομα θα αρχίσουν να δείχνουν πιο ζωντανά, σημάδι ότι οι ρίζες τους «πιάνουν» και σε δύο μήνες περίπου θα φάμε την πρώτη μαρουλοσαλάτα της σποράς.
Η μαμά τελειώνει την διαδικασία σκουπίζοντας τα τσιμεντόλιθα γύρω από το παρτέρι. Αν κι ο μπαμπάς μας συνηθίζει να την πειράζει για «ακραία» νοικοκυροσύνη, πρόκειται για καλή πρακτική που εμποδίζει την ανάπτυξη ζιζάνιων πάνω στις πέτρες.
Ο χειμώνας έχει, λοιπόν, δυο όψεις, όμορφες εξίσου. Η ανάπαυλα της φύσης, ο ύπνος των σπόρων και των ζώων που θα επιστρέψουν σε λίγο καιρό, είναι η μία από αυτές. Η άλλη, είναι η προετοιμασία και η γιορτή. Σαν το παρα πέντε μιας Σαρακοστής που θα οδηγήσει όμορφα κι απλά στην Ανάσταση. Με όποιο νόημα της δίνει ο καθένας μας.
Προς το παρόν, φτιάχνουμε μια κούπα με ζεστό ρόφημα, καθόμαστε κοντά στην ξυλόσομπα και χαιρόμαστε την στιγμή. Για περισσότερα όμορφα πράγματα, μπορείτε, αν θέλετε, να με ακολουθήσετε σε Instagram και Facebook. Εκεί μοιράζομαι τις εμπειρίες μου από το μικρό μας κτηματάκι, αλλά και από ό,τι άλλο όμορφο συναντώ.
Chase the slow,
