DELTA: ΜΙΑ ΒΡΑΔΙΑ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ (ΔΥΟ MICHELIN) ΑΣΤΕΡΙΑ

Είναι μέσα του Φλεβάρη. Κάθομαι στον καναπέ και κοιτάζω το χριστουγεννιάτικο δέντρο που βρίσκεται ακόμα στο σαλόνι. Οι καταραμένες ιώσεις του φετινού χειμώνα δεν με έχουν αφήσει να σηκώσω κεφάλι. Να είναι καλά οι γονείς: Τα δικά μου συμπληρώματα διατροφής φτάνουν σε μορφή θρεπτικής σούπας και παραγεμισμένων τάπερ με λαχανικά από το κτηματάκι.

Δεν είμαι ακόμα σε θέση να πάω στο κτήμα ή να μαγειρέψω, αλλά μπορώ να αράξω με ένα ζεστό ρόφημα. Κι ενώ αρχίζω να σκαλίζω το blog, πέφτω πάνω στις φωτογραφίες από τη βραδιά που πήγαμε για φαγητό στο Delta, έναν περίπου μήνα πριν.

Ξεχωρίζει ένας πανέμορφος τροφαντός μπάμπουρας πάνω σε ένα φιλόξενο άνθος. Ας μην αδικώ κανένα πιάτο, όμως. Είναι όλα χάρμα οφθαλμών. Η βρώσιμη πεταλούδα, το τραγανό ηλιοτρόπιο, ο κρίνος καλαμαριού, όλα τους κάνουν την καρδιά σου να σφίγγεται στην σκέψη ότι για να τα γευτείς πρέπει να τα χαλάσεις. Χαλάλι όμως, θα πω γιατί η γεύση αποζημιώνει. Κι όλα αυτά, σε ένα περιβάλλον υψηλής αισθητικής, με θέα στο Αβέρωφ και στη θάλασσα. Ήταν στ’ αλήθεια τόσο όμορφα; προσπαθώ να θυμηθώ. Ήταν, ναι, με καποια πράγματα βέβαια να μου λείπουν. Αυτή είναι η ζωή, άλλωστε. Κι εκτός των άλλων, θα φέρει αντιμέτωπη την αντικειμενικότητα των δύο αστεριών Michelin και του Πράσινου Αστεριού Βιωσιμότητας με την υποκειμενικότητα που φέρει ο καθένας από εμάς στην προσωπικότητά του.

Καθώς διαβάζω το εκτυπωμένο μενού, που φιλικά μας χάρισε το Delta σε μια όμορφη συσκευασία, βλέπω φράσεις που κουμπώνουν αρμονικά στην παραδοσιακή υψηλή γαστρονομία: αέρινη δαγκάνα αστακού, λάδι από λουλούδια καπουτσίνου και βινεγκρέτ ευκαλύπτου, είναι μερικές μόνο από αυτές. Η νέα πολυτέλεια φέρει, όμως, μέσα της έννοιες όπως η μηδενική σπατάλη και η διατήρηση (preservation) και στον κατάλογο φαίνεται πως αυτές είναι κυρίαρχες πρακτικές του restaurant: ρόδι και κεράσια σε ζύμωση, φράουλες περσινής σοδειάς και παλαιωμένο μήλο, είναι μερικά από τα στοιχεία που φέρνουν την υψηλή γαστρονομία στην εποχή της βιωσιμότητας και της ηθικής κατανάλωσης. Όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του εστιατορίου: «Καμία απώλεια, καμία σπατάλη. Κάθε υλικό συμμετέχει σε έναν κύκλο που μπορεί να ξεκινάει από τα ορεκτικά, να συνεχίζεται στα κυρίως και να ολοκληρώνεται στα επιδόρπια».

Στα κτηματάκια μπορεί να μην ξέρουμε από αέρινη δαγκάνα αστακού (δεν ειρωνεύομαι ούτε κατ’ ελάχιστο), γνωρίζουμε όμως πολύ καλά την βιωσιμότητα και την μηδενική σπατάλη. Μεταξύ άλλων, φτιάχνουμε κονσέρβες τοματοπολτού για τον χειμώνα, κάνουμε τουρσί το περισσευούμενο κουνουπίδι, κρατάμε τα αμυγδαλότσουφλα ως προσάναμμα για την ξυλόσομπα και φυλάμε στον καταψύκτη πακέτα με τα πλεονάζοντα χόρτα και μυρωδικά για τα φαγάκια της χρονιάς. Είχε λοιπόν, τρομερό ενδιαφέρον για εμένα η επίσκεψη στο Delta, υπό την έννοια ότι ήθελα πάρα πολύ να δω και να γευτώ, εγώ ως απλός άνθρωπος που αγαπώ την τροφή, αλλά και που έχω επισκεφθεί εστιατόρια υψηλής γαστρονομίας σε διαφορες χώρες, πώς μπορούν αυτές οι παραδοσιακές μέθοδοι να εφαρμοστούν από καταξιωμένους και πολυβραβευμένους σεφ.

Ας μην κοροϊδευόμαστε, το αποτέλεσμα που παρουσιάζουν στο Delta είνα αισθητικά και γευστικά εξαιρετικό. Το περιβάλλον είναι πολύ όμορφο, εναρμονισμένο με το υπόλοιπο ΚΠΙΣΝ (Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος), το μπαρ είναι από μόνο του ένα έργο τέχνης, η λίστα κρασιών είναι εντυπωσιακή και το προσωπικό ευγενικό, αν και σε κάποιες περιπτώσεις με το ύφος που κουβαλούν οι άνθρωποι που εργάζονται σε πολυτελή περιβάλλοντα.

Αυτό που μου έλειψε στ’ αλήθεια είναι μια πιο ουσιαστική παρουσίαση των πιάτων. Οι άνθρωποι στο σέρβις εξηγούσαν με λεπτομέρεια τα συστατικά («Βρώσιμη πεταλούδα, αρωματισμένη με…») χωρίς όμως καμία επί της ουσίας πληροφορία για την πρώτη ύλη. Είχα μεγαλύτερες προσδοκίες στο κομμάτι αυτό, κι όχι άδικα νομίζω, αφού στο website του Delta είχα πληροφορηθεί πως τα τρία συστατικά του μενού είναι η μινιμαλιστική τελειότητα, η αξιοποίηση τοπικών πρώτων υλών και η εστίαση στους μικρούς παραγωγούς της Ελλάδας.

Ως άνθρωπος που ασχολείται με την γη και την παραγωγή της (σε ερασιτεχνικό επίπεδο) βρίσκω εξαιρετικά ενδιαφέρουσα την σύνδεση της υψηλής γαστρονομίας με την εντοπιότητα. Η ιστορία και η σύνδεση με τον τόπο, λοιπόν, ποια είναι; Πολύ θα ήθελα να ξέρω από πού προμηθεύεται ο σεφ κάποια από τα υλικά του, τι έχει ξεχωρίσει ο ίδιος, ποια είναι η ιστορία που φέρει αυτό που τρώω στο εξαιρετικό του αποτέλεσμα. Χωρίς αυτό το αφήγημα, το Delta ήταν για εμένα ένα ακόμα πολύ ωραίο εστιατόριο υψηλής γαστρονομίας, όχι όμως ένας πρότυπος γαστρονομικός προορισμός που αναδεικνύει την ελληνική κουζίνα σε όλο τον κόσμο.

Στα τελευταία αλλά σημαντικά, ας κάνω και μια υποσημείωση για την ελληνική εκδοχή του website, όπου οι επιλογές στο αναδυόμενο κυρίως μενού (main menu) φαίνονται κουτσουρεμένες και κομμένες, λόγω έλλειψης χώρου. Ορθογραφικές αστοχίες επίσης είχε και το εκτυπωμένο μενού των πιάτων που μας δόθηκε στο τέλος. Αυτό, μπορεί βεβαίως να θεωρηθεί και επαγγελματική διαστροφή της γραφούσης, αφού ως localization tester αισθάνεται δυσφορία με αυτά, αλλά, σε εστιατόρια τέτοιου επιπέδου, όπου εκτός των άλλων μετράει και η παρουσίαση, είναι κρίμα να εντοπίζονται λάθη που συναντάμε σε μέρη με χαμηλότερη αισθητική.  

Γενικά λοιπόν, το δείπνο στο Delta ήταν μια αξιόλογη εμπειρία που όμως δεν θα έμπαινα στην διαδικασία να επαναλάβω, τουλάχιστον σύντομα. Πρώτος ανασταλτικός παράγοντας είναι το κόστος. Το ατομικό γεύμα στοιχίζει 200 ευρώ, συν τα ποτά που μπορούν να είναι χυμοί, κοκτέιλ ή κρασιά. Ο δεύτερος, κατ’ εμέ, είναι το στάνταρ μενού. Δοκίμασα μία φορά τα πιάτα και αισθάνομαι καλυμμένη. Βρίσκω πιθανώς νόημα σε μια φάση που αυτά θα έχουν αλλάξει – πράγμα που λογικά θα συμβαίνει, αν αναλογιστεί κανείς πως η εποχικότητα και η βιωσιμότητα είναι συγγενικές έννοιες.

Χαίρομαι πολύ όταν έχω την ευκαιρία να μοιράζομαι μαζί σας ωραία και νόστιμα πράγματα που συναντώ. Mέσα από το Mediterranean Duchess, η επιθυμία μου είναι να δείχνω ιστορίες καλού φαγητού, στιγμές από το μικρό μας κτηματάκι, αλλά κι από μέρη που επισκέπτομαι. Αν το βρίσκετε ενδιαφέρον, μπορείτε να με ακολουθήσετε σε Instagram και Facebook. Να είστε καλά και να ζείτε καλά.

Chase the slow,

Το άρθρο δεν είναι sponsored και δεν έγινε σε συνεργασία με το Delta Restaurant.